Vliegweek van 27/09 tot 08/10/2006.
ALICANTE - Doyouwanna.
Als je ooit plannen hebt om eens met Doyouwanna in de streek rond Alicante te gaan parapenten, één tip.....boek op tijd je ticket bij www.jetairfly.com want dit scheelt qua prijs een flinke slok op een borrel! Het was voor mij reeds de zesde keer dat ik naar Alicante afreisde om er in het najaar nog wat te genieten van de vele dingen die de streek te bieden heeft. Uiteraard speelt de zon daarbij natuurlijk een belangrijke rol, want hier bij ons heeft die het dan meestal al laten afweten. De garantie op goed vliegweer is er behoorlijk groot en voor deze trip was het niet anders. Negen vliegdagen op de elf is niet zo slecht. De dagen dat je er niet vliegt kan je makkelijk invullen door tal van andere activiteiten. Zo heb ik deze keer eens de 300m hoge rots van Calpe beklommen. Echt eens de moeite , want de vergezichten zijn er schitterend.
Eerst logeerde Nick, een Brit die in Zurich woont, drie dagen bij mij op de bovenverdieping. Vanaf zaterdag Fré en Thierry.
Op het gelijkvloers Geert, Jan V, Lode en Annemie.
Woensdagochtend omstreeks 08.15 hr met de boeiing 737- 400 van Jetairfly.com geland op de luchthaven van Alicante, waar Nick mij kwam oppikken. In de namiddag ging het al direct naar El Palomaret. Omstreeks 16.15 hr. waren de thermieken voldoende afgezwakt en kon ik starten voor een eerste vlucht die 2.30 hr. zou duren. Niet slecht voor een eerste dag om er opnieuw wat in te komen.
Donderdag was het de bedoeling om naar El Carche te gaan vliegen, maar onderweg werden de plannen gewijzigd en werd het Pena Rubia . Bij aankomst waren de condities eerder zwak zodat het krabben werd langs de helling. Tijdens een goeie cyclus ben ik even tot boven de antennes kunnen uitstijgen, maar daarna ging het omlaag en werd de glijvlucht naar het landingsterrein ingezet. Toch een vlucht van 25 minuten. Later op de dag kwam er onweersdreiging opzetten zodat we er niet meer vlogen.
Van Links naar Rechts: Joachim, Sean, Nick en Nick tijdens de briefing aan de start van Pena Rubia.
Vrijdag zou het opnieuw El Palomaret worden, maar de zeebries (Z) wou maar niet inkomen. Het bleef ZW zodat Nick besliste om nog snel naar El Cid te vertrekken. Daar is een ZW en Z start. De eerste piloten konden van op de ZW start vertrekken. Sean en ikzelf waren de twee laatste, en toen het onze beurt was om te starten kwam de zeebries in en zijn we beiden nog vertrokken vanaf de Z - start voor een mooi avondvluchtje.
Links: de ZW start van El Cid. Wie gewoon is om te starten vanaf een grasgroene Alpenweide, zal zich hier ongetwijfeld moeten aanpassen aan het "Spaans grasveld"
Rechts: foto van mij genomen na de landing op het landingsterrein van El Cid. Ja, het was al laat!
's Avonds met z'en allen lekker gaan eten. Tappas, Paella en de rode wijn vloeide rijkelijk!
Zaterdag arriveerden Geert, Jan V, Thierry, Fré, Lode en Annemie. Nick had opnieuw El Palomaret als vliegplaats uitgekozen. Ik maakte er twee vluchten van respectievelijk 1.20 hr. en 45 minuten.
Bekend volk op de startplaats van El Palomaret.
Zondag El Carche: De condities waren zwak zodat ik er een voorwaartse start maakte. Nick had ons gebrieft dat we in de vallei de thermieken moesten gaan opzoeken, maar de vario bleef zwijgen, zodat het een glijvlucht werd van een half uurtje. 's Avonds naar Hondon om er te soaren. De wind stond er niet goed genoeg om er boven te blijven. Verschillende piloten verplaatsten zich naar de andere kant van de hoogspanningslijn en konden er een tijdje soaren. Toen ik wou starten waren de condities al sterk afgenomen.Dan maar teruggekeerd naar de normale startplaats en van daar voorwaarts gestart en naar beneden gevlogen. Zondagavond arriveerden ook Frans en Marcel.
Maandag ging het naar Carrasqueta om er te soaren. 'k Heb er twee mooie lange vluchten kunnen maken in thermo - dynamische condities.
Het landingsterrein van Carrasqueta: Het is vrij technisch en zoals de meeste landingsterreinen in Spanje voorzien van de nodige obstakels.
Dinsdag was de eerste niet vliegbare dag. Toix zou de vliegplaats worden, maar na wat "parawaiting" verslechterde de condities snel. Toen er beneden op de helling aan het landingsterrein ook nog een zware brand losbrak, zag je duidelijk dat de rookpluim de verkeerde richting uit ging. We hebben nog een tijdje als ramptoeristen blijven kijken hoe twee heli's en een blusvliegtuig de brand met zeewater bestreden. Daarna zijn we naar Calpe getrokken en hebben er in de namiddag de gekende rots beklommen. Een prachtige ervaring!
De 300 m hoge rots van Calpe. Het eerste deel gaat omhoog over een mooi wandelpad, daarna dwars via een tunnel door de rots en dan aan de achterzijde klauteren over de rotsen naar omhoog. Eens boven kan je genieten van een schitterend uitzicht.
Ook op woensdag was het niet vliegbaar. We zijn dan naar het surferparadijs El Pinet, zo'n 8 km ten zuiden van Santa Pola gaan kijken. Maar er was geen rimpel op de zee te bespeuren en bijgevolg ook geen surfers. De vissoep die ze in het restaurant serveren is grandioos!
Platja La Marina del Pinet.
Donderdag was het opnieuw vliegweer en ging het richting Murcia, waar we twee vluchten maakten vanaf Carrascoy. Voor mij was dit ook een nieuwe vliegplaats. Ik heb er telkenmale net het landingsterrein kunnen halen, maar velen waren genoodzaakt om een buitenlanding tussen de fruitboomgaarden (mandarijntjes en appelsienen) te maken. De streek rond Murcia is er dan ook voor gekend! Nadat de zeebries doorstak verplaatsten we ons naar de overzijde van de vallei , naar de soar vliegplaats Alhama de Murcia.
Rechts: De vallei voor startplaats Carrascoy waar de enorme appelsien plantages zich bevinden. Links: Startplaats Alhama de Murcia.
Avondsoaren tot sunrise te Alhama de Murcia
Op vrijdag nog een middagvluchtje van een uurtje en een avondvlucht van 2.30 hr. gemaakt op El Palomaret en zarterdag, m'n laatste vliegdag ook op El Palomaret nog een vlucht van 2.30 hr. om af te sluiten. Naar gewoonte was er op zaterdag een grote drukte aan de startplaats. Horacio Llorens, bij de top van 's werelds acro - piloten, was er ook om zijn acro - kunstjes in te oefenen met zijn Sol Sonic.
Rechts: Nick die de windzak ophangt. Rechts. Startplaats El Palomaret (bovenaaan de foto) van uit de lucht.
Als besluit kan ik stellen dat het een geslaagde vliegvakantie was. Negen op de elf vliegbare dagen. Wel enkele dagen met mindere condities. Een grote en toffe groep om mee samen te vliegen en vooral een foutloos parcours afgelegd, zonder één enkel schrammetje wat niet altijd zo evident is het droge en dorre Spanje, vol met verraderlijke Spaanse grassoorten! Alle m'n starts prima gecontroleerd kunnen uitvoeren en m'n landingen waren verzorgd. Misschien toch één spijtige zaak. Geen Cabo deze keer,.... en ik had Nick beloofd om er het duurrecord in de lucht te verpulveren. 't Zal voor een volgende keer zijn! in totaal 14 vluchten kunnen bijschrijven en ongeveer 13 uur met de beentjes in de lucht gehangen. En... 225 foto's getrokken en 40 minuutjes filmbeelden kunnen schieten. De montage zal voor tijdens de lange winter zijn.
Voor meer info: http://www.doyouwanna.net