Vliegweek van 13/03 tot 21/03/2009.
ALICANTE - Doyouwanna.
Zaterdag 13/03 :
Na een barre, koude, grijze en sombere winter, verlangt een mens naar dat eerste lentegevoel, met zon en aangename temperaturen. Het was dus opnieuw tijd om wat meer richting zuiden van Europa te trekken. Naar jaarlijkse gewoonte wordt mijn eerste vliegreis steeds ingevuld met een weekje Alicante bij Nick en Kath van Doyouwanna. Het was nu al de vijftiende keer dat ik er naar toe trok.
De Horizon, dat is de Boeing 737- 500 van Jetairfly.com had rugwind zodat we netjes op tijd op de luchthaven van Alicante aankwamen. De bagage kwam vlot en Nick was ook present om mij op te pikken.
Eerst moesten we bij Nick thuis nog mijn nieuwe vliegmachien ophalen. Mijn oude trouwe Airwave Sport 2 was immers aan vervanging toe, na meer dan 5.5 jaar trouwe dienst.
Mijn nieuw vliegmachien. Ik kan er weer de komende 5 jaar tegenaan gaan.
Airwave Sport 4.
Tegen de middag waren we al op de Cabo de Santa Pola. Eerst was er nog zwakke rugwind, maar die draaide al gauw meer naar N – NO maar bleef wel erg zwak, zodat Nick besloot om wat meer in het binnenland onze kans te wagen. Op El Palomaret aangekomen was er ook eerst nog rugwind, maar na een uurtje parawaiting draaide het windzakje zwak in de goede richting. Genoeg om als eerste te starten bij weinig of geen wind voor een 15 min durend ploefke. Wauw, wat een verschil. Het starten met deze nieuwe glider is zo eenvoudig. Zelfs zonder wind, achterwaarts geen enkel probleem.Terug boven was de Z-wind al wat meer aangetrokken. Zodat ik er nog eentje van 1:20 u heb kunnen bij vliegen. Het waren geen supercondities waardoor er af en toe moest gewerkt worden om boven te blijven.
De startplaats El Palomaret.
Zondag: 14-03
Afspraak om 11:30u aan het meeting point te El Altet. Het plan was Onil (reconco) . Op de startplaats toegekomen bleek dat de wind het wat liet afweten. In het windvlagje kwam nauwelijks beweging en tot ieders verontwaardiging begon het ook nog te sneeuwen, toen een grijze wolk de zon liet verdwijnen. Plan B was El Palomaret, waar we allemaal een vluchtje konden maken, alvorens er ook daar een sneeuw en regenwolk passeerde. Nadat we onze dorst hadden gelest in de haciënda, was de lentezon opnieuw van de partij en heb ik er nog een tweede vlucht van 1 uur kunnen maken.
Startplaats Onil waar er geen wind was om te starten.
De startplaats El Palomaret.
Maandag: 15-03
Om 11 u bij Nick thuis, dat was de afspraak vandaag. Het zou een super dagje El Palomaret worden. En of het dat is geweest. Volle zon en blauwe lucht. Heeerlijk. Van de middag tot de avond kon je blijven vliegen in leuke thermische condities. In totaal vier vluchten waarvan er 2 met toplandingen en tezamen zo’n 4 u en 15 min in de lucht geweest in thermische omstandigheden. En de thermieken waren heerlijk met in de volle namiddag maxi zo’n 4 m/s omhoog. Ja , dit was één van de top vliegdagen te El Palomaret.
Mooi weertje daar te El Palomaret.
Dinsdag: 16-03
Vandaag was het kiezen tussen soaren te Cabo of thermieken in het binnenland. De groepskeuze viel voor het laatste. Dus werd het Monte Cabrer net voorbij Alcoy. Nadat we de beide landingsterreinen hadden bezocht ging het richting startplaats gelegen op 1190 m. De wind was nog zwak zodat we een voorwaartse start konden maken. Nick had ons gebrieft waar de thermieken zich bevonden, en inderdaad, ze waren paraat. Eerst wat hoogte genomen aan de ruïne, dan eens over de startplaats gevlogen om daarna in de vallei de thermiek gaan op te zoeken. De beste condities zaten tegen de helling want ver in de vallei was er niet veel thermiek te vinden, niettegenstaande de zon haar best deed. Nadat iedereen geland was zijn we nog een tweede keer naar boven geweest, maar de startplaats lag al in de schaduw waardoor het windzakje plots 180° draaide. Tijdens de terugrit zijn we nog langs Carrasquetta gereden, maar de wind was er al weggevallen, zodat we de dag samen konden afsluiten met een koele pint.
Startplaats Monte Cabrer.
Luchtfoto Muro de Alcoy.
Woensdag: 17-03
Toen ik Nick vanochtend opbelde, dan mochten we al direct naar de Cabo rijden. De wind was al fel aangetrokken en de zee zat al vol met witte schaapjes. Dus besloot Nick om wat meer in het binnenland te gaan zoeken naar een vliegbare site. Eerst ging het richting Onil – reconco maar daar was de wind ook nog te sterk, zodat we nog dieper landinwaarts moesten. Monte Cabrer was perfect. De wind aan de startplaats was wel wat zwakjes, maar met een voorwaartse start lukte het mij net om te starten. Onderweg bleef de vario erg stil en in de valei was er ook niets te vinden. Maar we hebben gevlogen. Op de terugweg zijn we nog langs Santo Antonio gereden. Dit is een soarplaats waar ik zo’n 8 jaar geleden ook al eens vloog. Maar de wind was er te zwak om te kunnen soaren. We zijn ook nog op de terugweg naar de Cabo gaan kijken, maar daar waren de witte schaapjes nog altijd present.
De ruïne vlak bij de startplaats op Monte Cabrer.
Startplaats Santo Antonio.
Donderdag: 18-03
Vandaag eindelijk tijd om even de toerist uit te hangen. De afspraak was om 12.30u aan het tankstation te El Altet. Het was markt in de straat en nadat we die hadden afgelopen zijn we richting kasteel getrokken. Na de gebruikelijke foto’s nog wat op het terras boven op het kasteel genoten van het zonnetje. Daarna was het tijd om te gaan vliegen. Nick kon ons niet erg veel beloven, wat de condities waren eerder zwak te noemen. Het ging richting Orito, een bedevaartsoord met boven op de berg de kapel van San Pascual. En we hadden geluk, want hij had voor mooie vliegcondities gezorgd. Vanaf de kapel is het nog een 10 tal minuutjes stappen naar de hoger gelegen startplaats. Er stond een mooi briesje zodat m’n nieuwe Sport 4 tijdens het opzetten nog alleen maar dacht aan vliegen. De vliegstek is eigenlijk meer een dynamische site, maar de bellen van + 2.5 m/s waren super en brachten je een heel eind tot boven het reliëf. Na 1u25 min begon het af te zwakken en was het tijd om te gaan landen. Het terrein is op zijn zachts gezegd wel wat ruw, maar het was best een goede landing. Bij het afsluitend pintje na een leuke vliegdag weeral alleen maar lachende gezichten.
Kapel San Pascual te Orito.
Hoog boven de Rots.
In een thermiekbel boven de rots.
Vrijdag: 19-03
Vandaag zag het er niet goed uit. Een grijze dag met westenwind. Aan de kust was het eigenlijk nog bijna windstil. Op de Cabo voelde het windzakje zich maar slapjes en hing het troosteloos naar beneden. We hebben dan maar Santa Pola bezocht. Na de middag richting Benidorm gereden en nog eens tot op de startplaats te Toix Calpe gereden. Daar stond de wind in de goeie richting, maar was erg zwak. ’s Avonds zijn we dan met Nick en Kath nog naar een visrestaurantje in Santa Pola gaan eten en de dag afgerond met een Horchatta. Dat was ook al zo’n 8 jaar geleden dat ik die hier nog gedronken had.
Santa Pola.
Benidorm.
Aan het windvlagje te Toix.
Zaterdag: 20-03
Vandaag zowat hetzelfde weer van gisteren, en ook niet meer gevlogen.
Playa El Pinet.
Besluit:
Met zes vliegdagen op de acht was het een zeer geslaagde vliegweek, zeker zo vroeg op het jaar. De kers boven op de taart ontbrak misschien wel, nl. een leuk ontspannen soardag aan de Cabo. Maar de drie leuke vliegdagen te El Palomaret leverde 8 mooie vluchten op.
In totaal maakte ik 11 vluchten en hing net geen 10 uur in de lucht.
Voor meer info: http://www.doyouwanna.net
Om de meer dan 120 foto's te bekijken, moet je op onderstaande link klikken:
Veel kijkplezier!
http://s587.photobucket.com/albums/ss318/Jan-Bernaerts/Alicante%20maart%202010/?start=all
Of via de slideshow:
http://s587.photobucket.com/albums/ss318/Jan-Bernaerts/Alicante%20maart%202010/?albumview=slideshow
Een eerste filmpje kan je bekijken op onderstaande link:
http://www.youtube.com/watch?v=mWSI6Pgifh8